Τι είναι εκφοβισμός; Ο εκφοβισμός είναι μία συμπεριφορά με τρία συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι η συμπεριφορά να είναι σκόπιμη, να έχει ένα σκοπό να γίνεται για κάποιο λόγο δηλαδή να γίνεται επίτηδες. «Θέλω να βλάψω, θέλω να χτυπήσω, δεν το έκανα κατά λάθος». Το δεύτερο είναι η επανάληψη. Να γίνεται ξανά και ξανά και το τρίτο πολύ σημαντικό είναι ότι για να γίνει μία συμπεριφορά bullying θα πρέπει να υπάρχει μία ανισότητα στη δύναμη, είτε σωματικά είτε αντιληπτικά. Όταν δηλαδή νιώθει κάποιος ανώτερος, ότι έχει την εξουσία και το δικαίωμα. Μόνο τότε μιλάμε για bullying. Το να μαλώσουμε με φίλους ή ένας καυγάς είναι βία μεν αλλά δεν είναι εκφοβισμός. «Εκφοβισμός» είναι μία σκόπιμη και επαναλαμβανόμενη επίδειξη δύναμης. Σε καμία περίπτωση δεν απαντάμε στη βία με βία. Αν κάποιος με χτυπήσει και τον χτυπήσω θα είναι ένας συνεχόμενος κύκλος βίας. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά; Υπάρχει κάποια γραμμή βοήθειας; Τι μπορούμε να κάνουμε αν μας χτυπήσουν; Πως μπορούν να βοηθήσουν οι εκπαιδευτικοί; Αν βρεθούμε στη θέση του θύματος θα πρέπει να μιλήσουμε οπωσδήποτε σε κάποιον. Δεν φταίω εγώ αν είμαι θύμα εκφοβισμού. Βγαίνουμε μπροστά προσπαθούμε να βρούμε τη δύναμη για να μιλήσουμε και αν δεν μας ακούσουν, να μιλήσουμε σε έναν μεγάλο. Σε κάθε περίπτωση προσπαθούμε να εμπλέξουμε ενήλικο. Σήμερα η κατάσταση δυστυχώς έχει φτάσει σ’ ένα σημείο με το διαδίκτυο όπου έχουμε περάσει το όριο. Όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά είναι και μέσο εκφοβισμού. Πολλοί άνθρωποι χωρίς να λένε τ όνομά τους αρχίζουν να απειλούν. Οι λόγοι που έχει αυξηθεί η βία είναι πάρα πολλοί. Δεν είναι μόνο ένας. Έχουνε βία επειδή βλέπουμε παιχνίδια που έχουν βία. Έχει αλλάξει η ζωή μας και ο ρυθμός ζωής. Οι γονείς λείπουν πολλές ώρες πλέον από το σπίτι και αυτό δεν βοηθάει. Συνήθως όσο μειώνονται οι ώρες που βρίσκονται με τα παιδιά τόσο αυξάνονται τα περιστατικά της σχολικής βίας. Τα παιδιά νιώθουν ότι δεν έχουν έναν άνθρωπο για να μιλήσουν.(από το 3ο τεύχος)